Οσμή παρακράτους από τη δεύτερη σφαίρα

Ο νέος πυροβολισμός στην καρδιά της δημοκρατίας παραπέμπει σε επαγγελματία των όπλων ή ακροδεξιό

ΡΕΠΟΡΤΑΖ Ι. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ | Το Βήμα,  Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2008

Η σφαίρα που στέρησε τη ζωή στον Αλέξη Γρηγορόπουλο δεν έμεινε, δυστυχώς, «ανάδελφη». Την Τετάρτη το βράδυ, στον πεζόδρομο της οδού Εθνικής Αντιστάσεως, στο Περιστέρι, μια σφαίρα τραυμάτισε στο χέρι τον 16χρονο μαθητή Γιώργο Παπλωματά , προκαλώντας μια σειρά ερωτηματικά για την ταυτότητα και τα κίνητρα του δράστη, ενώ η όλη πράξη προσιδιάζει σε δράση χαρακτηριστική παρακρατικών μηχανισμών από το σκοτεινό παρελθόν.

Και αν η πρώτη βολή από το όπλο του ειδικού φρουρού Επαμεινώνδα Κορκονέα έχει τινάξει στον αέρα κάθε έννοια ομαλότητας στη χώρα, η δεύτερη από το όπλο του άγνωστου δράστη μόνο από καθαρή τύχη δεν οδήγησε σε ένα νέο, αμούστακο θύμα με απρόβλεπτες συνέπειες για την ήδη τεταμένη και εν πολλοίς εκρηκτική ατμόσφαιρα.

Τ ην ίδια στιγμή, τα αποτελέσματα της βαλλιστικής εξέτασης της σφαίρας που σκότωσε τον Αλέξη Γρηγορόπουλο διχάζουν το νομικό κόσμο και εγείρουν νέο κύκλο αντιπαραθέσεων, όταν όλα τα στοιχεία για την ένοπλη επίθεση στο Περιστέρι καταδεικνύουν βολή «στην ευθεία της σκόπευσης». Με άλλα λόγια, όποιος τράβηξε τη σκανδάλη στο Περιστέρι χτύπησε «στο σωρό» – την παρέα του Γιώργου Παπλωματά- αλλά για να φονεύσει.

Το όπλο που πιθανότατα χρησιμοποιήθηκε ταιριάζει μάλιστα στην εικόνα φορητού οπλισμού (πιστόλι 357 Μagnum ή περίστροφο 38άρι) που ακόμη και ένστολοι, αστυνομικοί και στρατιωτικοί, προτιμούν για προσωπικό τους οπλισμό. Αλλά και η ίδια, η παρ΄ ολίγον μοιραία σφαίρα, καθώς το χέρι του Παπλωματά βρισκόταν μέσα στην τσέπη του μπουφάν, στο ύψος όπου στο ανθρώπινο σώμα εσωτερικά βρίσκεται το συκώτι, είχε πολλά να πει στη διάρκεια της βαλλιστικής της εξέτασης. Το φαινόμενο η σφαίρα να έχει αναγομωθεί είναι σπάνιο, δείγμα ότι ο δράστης δεν είναι τυχαίο πρόσωπο. Ετσι, αν ο ίδιος δεν διαθέτει γνώσεις οπλουργού, πιθανώς συνδέεται με πρόσωπα που τις κατέχουν ή προμηθεύεται το υλικό του από σκοτεινούς διαύλους. Σε πολλούς παλαιότερους ξύπνησαν μνήμες από τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια, όταν νοσταλγοί της χουντικής διακυβέρνησης των συνταγματαρχών και άλλες ομάδες ακροδεξιών διακινούσαν μεγάλες ποσότητες εκρηκτικών υλών και οπλισμού, πραγματοποιώντας κατά καιρούς και διάφορες επιθέσεις, κυρίως σε κομματικούς ή συνδικαλιστικούς χώρους και γραφεία.