Κυριάκος Μητσοτάκης «Δεν φεύγω από τη Νέα Δημοκρατία»

• ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ της διαγραφής της αδελφής του κυρίας Ντόρας Μπακογιάννη ο τομεάρχης Περιβάλλοντος της ΝΔ κ. Κυρ. Μητσοτάκης έφυγε για το Παρίσι μαζί με τον γιο του για να παρακολουθήσει το φάιναλ φορ στο μπάσκετ και τον Ολυμπιακό, την αγαπημένη του ομάδα.

«Εχω και άλλα ενδιαφέροντα εκτός από την πολιτική» τονίζει σε όσους τον ρωτάνε γιατί διάλεξε την επομένη μιας δύσκολης ημέρας για τη ΝΔ να βρεθεί στο εξωτερικό. Ανεξαρτήτως της επιλογής του, είναι δύσκολο για τον γιο τού πρώην πρωθυπουργού και επίτιμου προέδρου της ΝΔ κ. Κ.Μητσοτάκη να αποκηρύξει την πολιτική, την οποία έχει στο DΝΑ του. Αναπόφευκτα μια συνομιλία μαζί του περιστρέφεται γύρω από τις πολιτικές εξελίξεις και τη στάση που θα τηρήσει ο ίδιος το επόμενο διάστημα, μετά τη διαγραφή της κυρίας Μπακογιάννη.

• ΑΡΗΣ ΡΑΒΑΝΟΣ | Κυριακή 16 Μαΐου 2010

Το πολιτικό γραφείο του, στην οδό Χαλκοκονδύλη, δέχεται συνεχώς τηλεφωνήματα και δεν είναι λίγοι οι ψηφοφόροι της αδελφής του οι οποίοι θέλουν να επικοινωνήσουν μαζί του για το τι θα γίνει το επόμενο διάστημα. Η απόφαση του προέδρου της ΝΔ κ. Αντ. Σαμαρά να τεθεί εκτός κόμματος η βασική του αντίπαλος στις εσωκομματικές εκλογές τροφοδότησε πολλές συζητήσεις για το ενδεχόμενο δημιουργίας νέου πολιτικού κόμματος. Σε αυτά τα σενάρια ο κ. Μητσοτάκης έχει κεντρική θέση, αλλά ο ίδιος ξεκαθαρίζει στο «Βήμα της Κυριακής» ότι η θέση του είναι εντός της ΝΔ και δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο να βρεθεί εκτός κόμματος.

Ο κ. Μητσοτάκης είναι στο επίκεντρο των αναλύσεων για το ποια στάση θα τηρήσει το επόμενο διάστημα και κυρίως για το εάν θα συμμετέχει σε τυχόν «ανταρτοπόλεμο». Ο ίδιος απορρίπτει τέτοιες προσεγγίσεις και απλώς σημειώνει ότι βασικός του στόχος είναι να παλέψει για τις «φιλελεύθερες ιδέες» του, όπως λέει, και να καταφέρει να τις κάνει πλειοψηφικές εντός του κόμματος. Υποστηρίζει ότι θα παραμείνει συνεπής στις αρχές και στις ιδέες του και θαμιλάει πλέον πιο απελευθερωμένα, τονίζοντας με έμφαση: «Ο στρογγυλοποιημένος πολιτικός λόγος έχει πεθάνει».

• Αιχμές για τη διαγραφή

Αν και δεν έχει στρατηγική εξόδου από τη ΝΔ, παρά τα όσα κυκλοφορούν στη δημοσιογραφική και πολιτική «αγορά», ο ίδιος επιμένει ότι είχε σταθερή άποψη για τη συμφωνία στήριξης και την εξέφρασε δημόσια, αλλά τελικά στη Βουλή πειθάρχησε στην κομματική γραμμή. «Το ΠαΣοΚ διέπραξε μεγάλα λάθη το τελευταίο επτάμηνο, αλλά εδώ που φτάσαμε, αν δεν υπερψηφιζόταν η συμφωνία, θα χρεοκοπούσαμε στις 20 Μαΐου» σημειώνει με αφοπλιστική ειλικρίνεια. Αντιτίθεται όμως στο μείγμα των μέτρων που επέλεξε η κυβέρνηση υπογραμμίζοντας με βεβαιότητα ότι αυτό το πακέτο δεν θα βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο και συμπληρώνει: «Πάλι την πληρώνουν οι πολίτες και το μεγάλο κράτος, που είναι η διαχρονική αιτία του κακού, μένει στο απυρόβλητο».

Εμφανίζεται επικριτικός για τη λειτουργία της ΝΔ λέγοντας ότι δεν συνεδριάζουν τα κομματικά όργανα, εν αντιθέσει με ό,τι γίνεται στο ΠαΣοΚ, και αμφισβητεί με τον τρόπο του την επιβολή της κομματικής πειθαρχίας, διευκρινίζοντας Ο τομεάρχης Περιβάλλοντος της ΝΔ μιλάει για τη διαγραφή της κυρίας Μπακογιάννη και για το μέλλον του στο κόμμα ότι αυτή «νομιμοποιείται όταν έχει προηγηθεί διάλογος στα όργανα ». Παραλλήλως εκφράζει τις ενστάσεις του για την αντιπολιτευτική τακτική της ΝΔ, τονίζοντας πως το κόμμα επιβάλλεται να εμφανιστεί με σύγχρονο πολιτικό λόγο και να μη διολισθήσει σε ακραίες και λαϊκιστικές θέσεις.

Πιστεύει ότι οι διαγραφές για ένα κόμμα δεν είναι λύση και τονίζει με έμφαση, τηρώντας μια μετριοπαθή στάση: «Η διαγραφή της Ντόρας θα μπορούσε ν΄ αποφευχθεί με αμοιβαίες υποχωρήσεις. Κανείς δεν βγαίνει κερδισμένος από τέτοιες ιστορίες». Ο κ. Μητσοτάκης μάλιστα υποδεικνύει την περίπτωση του ΠαΣοΚ, όπου στην πρόσφατη ιστορία του δεν ετέθη εκτός κόμματος ο βασικός αντίπαλος του εκάστοτε αρχηγού, λέγοντας: «Στο ΠαΣοΚ, αν και είχαμε δύο αλλαγές στην ηγεσία του, τόσο ο Κ.Σημίτης όσο και ο Γ.Παπανδρέου δεν διέγραψαν τον βασικό τους αντίπαλο:ο πρώτος τον Τσοχατζόπουλο και ο δεύτερος τον Βενιζέλο, αν και είχαν ευκαιρίες». […]«Η παρούσα συγκυρία δεν ευνοεί τη δημιουργία νέων κομματικών σχημάτων» όμως δεν ξέρει τι θα γίνει στο μέλλον,ειδικά εάν προκύψουν συνταρακτικές αλλαγές στο πολιτικό σύστημαλόγω της κρίσης».

• Θετικός για το Ασφαλιστικό

Ο κ. Μητσοτάκης εμφανίζεται με αρκετές προωθημένες απόψεις λέγοντας ότι χρειάζεται να επέλθει ένα δημιουργικό σοκ στην κοινωνία και επιβάλλεται να γίνουν άμεσα διαρθρωτικές κινήσεις. «Δεν πρέπει να επιμένουμε μόνο σε περικοπές μισθών και συντάξεων, αλλά να γίνουν κι άλλα, όπως π.χ. απελευθέρωση ωραρίου καταστημάτων, πραγματικό άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων κ.ά.» τονίζει. Θέλοντας να δείξει ότι πλέον θα είναι επί της ουσίας πιο απελευθερωμένος και θα αποφύγει τον «στρογγυλεμένο» πολιτικό λόγο, ανεξάρτητα από τη γραμμή της ΝΔ, υποστηρίζει αρκετές από τις διατάξεις που προτείνει η κυβέρνηση για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση. «Στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο που προτείνει η κυβέρνηση πολλές προτάσεις είναι στη σωστή κατεύθυνση και πρέπει να έχουμε το θάρρος να το πούμε» αναφέρει, αλλά διευκρινίζει ότι η θετική του άποψη για ορισμένες διατάξεις δεν σημαίνει αυτόματα και άρνηση να συνταχθεί με την όποια κομματική γραμμή επιβληθεί.

• ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ

Ο κ.Κυρ. Μητσοτάκης υποστηρίζει ότι ο πατέρας του δικαιώνεται σε πολλά από αυτά που έλεγε την περίοδο που ήταν πρωθυπουργός και συνεχίζει: «Ξέρω ότι δεν ήταν ποτέ ιδιαιτέρως συμπαθής στην ελληνική κοινωνία, αλλά αν είχε εισακουστεί δεν θα ήμασταν εδώ σήμερα». Στη γραμμή που κινείται ο πατέρας του προτάσσει την άποψη ότι το πολιτικό σύστημα χρειάζεται επανεκκίνηση (χρησιμοποιεί τον αγγλικό όρο «reboot») και λέει: «Αν δεν το κάνουμε εμείς θα το κάνουν οι πολίτες για εμάς. Πρέπει να αλλάξουμε τους κανόνες του παιχνιδιού».

Για τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν για να αποκατασταθεί η αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος υπενθυμίζει τις προτάσεις που έχει καταθέσει παλαιότερα,όπως την κατάτμηση των μεγάλων εκλογικών περιφερειών και τη δημοσίευση του «πόθεν έσχες» των πολιτικών στο Διαδίκτυο και συνεχίζει:«Οταν το 2006 είχα πρωτοστατήσει στην κατάθεση πρότασης για την αλλαγή του νόμου περί ευθύνης υπουργών λίγοι έδωσαν σημασία.Σήμερα όλοι αναγνωρίζουν ότι τότε χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία.Κάλλιο αργά παρά ποτέ».

• «Δεν απολογούμαι για τον Καραμανλή»

Ο κ.Κυρ. Μητσοτάκης, παρά την απόφασή του να υπερασπιστεί πιο έντονα τις απόψεις του, δεν σκοπεύει όπως αναφέρει να απολογηθεί για τα πεπραγμένα των κυβερνήσεων της ΝΔ. «Δεν είμαι διατεθειμένος να απολογούμαι για τις κυβερνήσεις Καραμανλή, ειδικά όσο ο πρώην πρωθυπουργός δεν εμφανίζεται να μιλήσει ο ίδιος» υπογραμμίζει με αυστηρό ύφος και διευκρινίζει περαιτέρω για ποιο λόγο θα τηρήσει τη συγκεκριμένη στάση:«Δεν συμμετείχα στην κυβέρνηση και είχα κρούσει τον κίνδυνο της δημοσιονομικής εκτροπής εδώ και πολύ καιρό, αλλά κανείς δεν άκουγε». Ουσιαστικά καυτηριάζει με έμμεσο τρόπο τη στάση του κ. Κ. Καραμανλή ο οποίος αποφεύγει να τοποθετηθεί δημόσια στην κριτική που του ασκείται. Θεωρεί «λυτρωτική κίνηση» για τη ΝΔ τη γενναία αυτοκριτική που πρέπει να κάνει για τα λάθη των διακυβερνήσεών της και λέει: «Χρειάζεται επίπονη και βαθιά συζήτηση».

• Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artId=331932&dt=16/05/2010#ixzz0o6BwvU00

Πατήρ, υιός και… πολεμικό πνεύμα

• Απόπειρα «ανακωχής» από Σαμαρά με την αξιοποίηση Κυριάκου

• ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ, TA NEA ,19/12/2009

• Το πολιτικό φλερτ του Αντώνη Σαμαρά με τον Κυριάκο Μητσοτάκη επισημοποιήθηκε χθες με τη συμμετοχή του βουλευτή στη «σκιώδη κυβέρνηση» που συγκροτεί ο νέος αρχηγός της Ν.Δ. Ο Κυρ. Μητσοτάκης ανέλαβε τον τομέα του Περιβάλλοντος, προκαλώντας ρήγμα στο στρατόπεδο των μητσοτακικών και διαχωρίζοντας τη θέση του από την Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία λίγες ημέρες νωρίτερα είχε αρνηθεί την πρόταση Σαμαρά για συμμετοχή στην ομάδα των τομεαρχών.
  

Σαρκαστική ήταν η απάντηση της πλευράς Μητσοτάκη στον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της Ν.Δ. Κ. Μαρκόπουλο που είχε σχολιάσει αρνητικά την πρόσφατη παρέμβαση τού πρώην πρωθυπουργού. Την ίδια ώρα ο Αντώνης Σαμαράς έδινε το «χαρτοφυλάκιο» του περιβάλλοντος στον Κυριάκο Μητσοτάκη

• Στη γαλάζια «σκιώδη κυβέρνηση», από τα κεντρικά στελέχη της κυβέρνησης Καραμανλή δεν συμπεριλαμβάνονται ούτε οι κ.κ. Ευάγγ. Μεϊμαράκης, Άρης Σπηλιωτόπουλος και Ευρ. Στυλιανίδης, αλλά επιτελικά στελέχη της Ρηγίλλης δεν απέκλειαν το ενδεχόμενο της αξιοποίησής τους σε άλλες θέσεις στο απώτερο μέλλον. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο κ. Σαμαράς συναντήθηκε προχθές και με τον κ. Σπηλιωτόπουλο, χωρίς να γίνει συζήτηση για συγκεκριμένους ρόλους. Με την αξιοποίηση του Κυρ. Μητσοτάκη, εξάλλου, ο κ. Σαμαράς συνεχίζει τις κυκλωτικές κινήσεις στο στρατόπεδο της κ. Μπακογιάννη και επιχειρεί να ελέγξει την αναταραχή που δημιουργούν στη Ν.Δ. η ενεργοποίηση του επίτιμου προέδρου της κόμματος Κων. Μητσοτάκη και η κλιμακούμενη επίθεση που εξαπέλυσαν χθες στενοί συνεργάτες του κατά του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου Κων. Μαρκόπουλου.

• Τα καυστικά σχόλια του κ. Μαρκόπουλου για τις παρεμβάσεις του Κων. Μητσοτάκη έδωσαν αφορμή για αντεπίθεση από την πλευρά του πρώην πρωθυπουργού, που δημιούργησε χθες το πρωί πολιτική ατμόσφαιρα στη Ν.Δ. Ο εκπρόσωπος Τύπου του επίτιμου προέδρου Ι. Πευκιανάκης προχώρησε σε μια εξόχως ειρωνική ανακοίνωση εις βάρος του κοινοβευτικού εκπροσώπου: «Θεωρώ υποχρέωση να ζητήσω συγγνώμη, για λογαριασμό του κ. Μητσοτάκη, διότι πράγματι διέπραξε το βαρύ ατόπημα να μιλήσει για τη βαθιά κρίση που αντιμετωπίζει σήμερα η πατρίδα μας, χωρίς προηγουμένως να πάρει την άδεια του κ. Κ. Μαρκόπουλου», ανέφερε. Το κλίμα βάρυνε ακόμη περισσότερο ο πρώην βουλευτής Χανίων και εκ των στενότερων συνεργατών του Κων. Μητσοτάκη Στ. Νικηφοράκης, ο οποίος χαρακτήρισε (στο «Αlter») «λασπολόγο» τον κ. Μαρκόπουλο και συνέστησε στον κ. Σαμαρά «να πάρει το σφουγγάρι που λέει ότι έχει και να… σφουγγαρίσει αυτούς τους Ηρακλείς».

• Ανοιχτή διαμάχη.

• Η πρώτη ανοικτή διαμάχη στο εσωκομματικό πεδίο θορύβησε τη Ρηγίλλης. Συνεργάτες του κ. Σαμαρά έσπευδαν να υποβαθμίσουν τη δημόσια κόντρα τονίζοντας ότι «το θέμα θεωρείται λήξαν». Πολλοί στη Ν.Δ. ωστόσο συνδέουν με το ζήτημα που ανέκυψε και την ανακοίνωση της ανάληψης του τομέα Περιβάλλοντος από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο βουλευτής της Β΄ Αθήνας – ο οποίος βρισκόταν και χθες στην Κοπεγχάγη εκπροσωπώντας τη Ν.Δ. στη διεθνή διάσκεψη για τις κλιματικές αλλαγές- συμπεριελήφθη στο δεύτερο «πακέτο» των γαλάζιων τομεαρχών που ανακοινώθηκε νωρίς χθες το πρωί, για να ακολουθήσει δύο ώρες αργότερα και τρίτο «πακέτο».

• Στο μεταξύ χθες έγινε και μια πρώτη κίνηση για να σπάσει ο πάγος ανάμεσα στον Αντώνη Σαμαρά και τον Γιώργο Σουφλιά. Με εντολή του νέου προέδρου της Ν.Δ., ο εκπρόσωπος Τύπου Παν. Παναγιωτόπουλος επικοινώνησε με τον πρώην υπουργό, ο οποίος συνέταξε ουσιαστικά την καταγγελία της Ν.Δ. για την απόφαση του υπουργείου Μεταφορών και Υποδομών να «παγώσει» το σχέδιο επέκτασης της Αττικής Οδού όπως αυτό είχε εγκριθεί επί υπουργείας Σουφλιά.

Κακό σημάδι Οι νέοι τομεάρχες

Με τις νέες επιλογές είναι προφανές ότι ο πρόεδρος της Ν.Δ. επιδιώκει να στείλει μήνυμα ενότητας και ανανέωσης στην ομάδα κρούσης που θα αναλάβει και το κύριο βάρος του αντιπολιτευτικού έργου. Ακόμη αξιοποιήθηκαν βουλευτές που βρίσκονταν κοντά στον Δημ. Αβραμόπουλο, όπως οι κ.κ. Ελίζα Βόζεμπεργκ, Μιχ. Γιαννάκης και Μιχ. Χαλκίδης. Εμφανές είναι, επίσης, ότι υπεροπλία τομεαρχών καταγράφεται σε περιοχές που υπερψήφισαν την κ. Μπακογιάννη, όπως η Κρήτη και η Αιτωλοακαρνανία.

ΑΙΧΜΕΣ
Κακό σημάδι

Του ΓΙΑΝΝΗ Λ. ΠΟΛΙΤΗ

Το λογικό είναι- έτσι τουλάχιστον συνηθίσαμε- όταν ένα κόμμα εξουσίας εκλέγει τον νέο του ηγέτη, τον νέο υποψήφιο για μέλλοντα πρωθυπουργό της χώρας, να διαχέεται στα μέλη και τα στελέχη του μια πολιτική αγαλλίαση, πριν απ΄ όλα. Γιατί εντοπίστηκε επιτέλους ο άνθρωπος που θα οδηγήσει- υποτίθεται- ολόκληρη την παράταξη στον αγώνα για τη διεκδίκηση της εξουσίας. Και πάντα, όταν ένα στράτευμα ξεκινάει για μια αποστολή δύσκολη και οι αξιωματούχοι περιμένουν να αλλάξει τη μοίρα τους, ξετυλίγεται μια ολόκληρη τελετουργία χαράς και σιγουριάς, για την ευόδωση των προσπαθειών. Όσο και εάν προσπαθώ, δεν διακρίνω τίποτα απ΄ όλα αυτά μετά την εκλογή του Αντώνη Σαμαρά. Κι αυτό, δεν είναι καλό σημάδι για κανέναν στη Ν.Δ., αλλά ούτε για το πολιτικό μας σύστημα.

Αναζητώντας την ταυτότητα της Ν.Δ.

• Η εκλογή Σαμαρά δρομολογεί την έναρξη διαλόγου, που θα ολοκληρωθεί με το συνέδριο, για τον προσδιορισμό ιδεολογικού στίγματος

Υπάρχουν πολλές εκτιμήσεις για την επόμενη μέρα της Νέας Δημοκρατίας μετά την εκλογή του κ. Αντώνη Σαμαρά στην αρχηγία. Πολλοί εικάζουν «δεξιά στροφή» στροφή του κόμματος, με βάση τις πολιτικές καταβολές και την πολιτική προϊστορία του νέου αρχηγού ή ίσως επειδή την ιδεολογική καθαρότητα που υποσχέθηκε ο κ. Σαμαράς μπορεί να την δουν μόνο στον πολιτικό άξονα Δεξιάς – Αριστεράς.

Το θετικό είναι ότι η συζήτηση έχει ξεκινήσει πριν ακόμη από την εκλογή του νέου αρχηγού. Eνα μεγάλο κόμμα, το οποίο μέχρι προ ολίγου θεωρούσε περιττές συγκρούσεις την ανταλλαγή απόψεων για ιδεολογικά θέματα, ξεκινά τον αναγκαίο διάλογο για την αποσαφήνιση του ιδεολογικού του στίγματος. Αυτός ο διάλογος θα κορυφωθεί στο συνέδριο αρχών και θέσεων που προαναγγέλθηκε για την επόμενη άνοιξη. Το συνέδριο όμως είναι απλώς μια κορυφαία διαδικασία, η οποία απλώς επισφραγίζει τις ζυμώσεις που γίνονται και πρέπει να γίνονται διαρκώς σε ένα κόμμα. Κάθε συνέδριο είναι απλώς ένα κομβικό σημείο στον διάλογο εντός των κομμάτων, δεν συνιστά από μόνο του τον διάλογο.

Υπό την έννοια αυτή σήμερα η «Καθημερινή» φιλοξενεί τρεις απόψεις για την επόμενη μέρα της Νέας Δημοκρατίας. Ο βουλευτής της Ν.Δ. κ. Κυριάκος Μητσοτάκης, ο πρώην βουλευτής και υπουργός κ. Πέτρος Τατούλης και ο πολιτικός αναλυτής κ. Χρύσανθος Λαζαρίδης καταθέτουν τον προβληματισμό τους.

Για μια νέα Νέα Δημοκρατία

• Του Κυριακου Mητσοτακη – Βουλευτή Νέας Δημοκρατίας

Για πρώτη φορά στην ιστορία της η Νέα Δημοκρατία εξέλεξε πρόεδρο μέσα από μία ανοιχτή συμμετοχική διαδικασία. Η συμμετοχή 800.000 πολιτών που αψήφησαν οργανωτικές αδυναμίες και με υπομονή εξέφρασαν την άποψή τους αποτελεί το πρώτο σημαντικό βήμα για την πολιτική ανάκαμψη του κόμματός μας. Δεν αρκεί όμως. Για να ξαναγίνει η Νέα Δημοκρατία φορέας αξιόπιστης κυβερνητικής πρότασης, πρέπει, κατά την άποψή μου να κάνει τρία πράγματα:

Πρώτον, να κάνει ειλικρινή αυτοκριτική για τα πεπραγμένα της 5ετούς μας διακυβέρνησης. Η Νέα Δημοκρατία δεν έχασε με 10 μονάδες διαφορά μόνο γιατί συμπεριφορές κάποιων στελεχών πλήγωσαν τους οπαδούς της ή γιατί αυτοί βρήκαν κλειστές τις πόρτες κάποιων υπουργείων. Αυτή είναι μια απλοϊκή ερμηνεία. Η Νέα Δημοκρατία υπέστη εκλογική συντριβή γιατί δεν πέτυχε να κυβερνήσει όσο καλά θα μπορούσε. Γιατί δεν τόλμησε να εφαρμόσει στην πράξη με την απαιτούμενη ένταση τα όσα πολύ σωστά διακήρυττε στα λόγια. Γιατί φοβήθηκε το πολιτικό κόστος, γιατί επαναπαύθηκε έχοντας απέναντί της έναν αντίπαλο τον οποίο υποτίμησε. Γιατί αποκόπηκε από δυναμικά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας, πρωτίστως τη μεσαία τάξη, που παραδοσιακά τη στήριζε. Ισως αυτές είναι σκληρές αλήθειες, αλλά τώρα πια πρέπει να ειπωθούν. Με μισόλογα και αγιογραφίες δεν θα πείσουμε αυτούς που μας εγκατέλειψαν.

Δεύτερον, να προβεί σε οργανωτική ανασυγκρότηση στα πρότυπα των σύγχρονών ευρωπαϊκών κομμάτων. Η Νέα Δημοκρατία πρέπει να μπολιαστεί με νέα πρόσωπα που θα φέρουν νέες ιδέες. Ιδέες που θα έχουν απήχηση στην κοινωνία των πολιτών. Τα νέα αυτά πρόσωπα δεν θα έρθουν όμως σε ένα κόμμα το οποίο δεν είναι ανοιχτό και δημοκρατικό. Και η πεμπτουσία της δημοκρατικότητας ενός κόμματος είναι ο διάλογος και η ελεύθερη έκφραση γνώμης. Είναι απολύτως προφανές ότι τον τελικό λόγο τον έχει πάντα ο αρχηγός. Κάποτε, όμως, θα πρέπει να ξεφύγουμε από το σύνδρομο ότι η έκφραση διαφορετικής άποψης συνιστά αυτόματα αμφισβήτηση της ηγεσίας. Εξάλλου ο νέος πρόεδρος έχει ισχυρή νομιμοποίηση και μπορεί να κάνει αυτές τις αυτονόητες δημοκρατικές τομές που θα βάλουν τη Νέα Δημοκρατία σε νέα ρότα.

Τρίτον, να σφυρηλατήσει στην πράξη την ενότητα των ιδεών. Μέσα στη Νέα Δημοκρατία συνυπάρχουν δύο ρεύματα σκέψης. Το πρώτο, που φάνηκε από την πρόσφατη εκλογή ότι είναι και το πλειοψηφικό, είναι το παραδοσιακό, δεξιό, συντηρητικό ρεύμα. Το δεύτερο είναι το κεντρώο φιλελεύθερο ρεύμα. Αυτές οι δύο τάσεις πρέπει να συνεργαστούν αρμονικά για να μπορέσει η Νέα Δημοκρατία να ξαναγίνει μεγάλη και ισχυρή. Οσες φορές το πέτυχε η Νέα Δημοκρατία στο παρελθόν κυριάρχησε εκλογικά. Για να κυριαρχήσει όμως και πολιτικά, όπως συμβαίνει με πολλά κεντροδεξιά κόμματα της Ευρώπης, πρέπει να κάνει και ένα βήμα ακόμα. Να περάσει από το στάδιο της ιδεολογικής αποσαφήνισης στο στάδιο των εφαρμοσμένων πολιτικών. Να μην κρύβει τις ιδέες της, αλλά να μη λησμονά ότι από αυτές τις ιδέες απορρέουν και συγκεκριμένες πολιτικές πρωτοβουλίες που πρέπει να βελτιώνουν τη ζωή των πολιτών. Και σε αυτό το παιχνίδι οι ταμπέλες «δεξιός», «κεντρώος», «συντηρητικός», «φιλελεύθερος» θα αποκτήσουν μικρότερη αξία.

Ενα μολυσμένο σφουγγάρι…

• Του Πετρου Tατουλη – Πρώην βουλευτή και υπουργού της Νέας Δημοκρατίας

Είναι γνωστό τοις πάσι ότι το σφουγγάρι όταν απορροφά ποσότητα νερού και ακαθαρσιών μουχλιάζει, μαζεύει μύκητες, μολύνει και διαχέει στον χώρο απαίσιες οσμές. Μεταφέροντας την πραγματικότητα αυτή στον χώρο της Νέας Δημοκρατίας, ήταν μάλλον ατυχής η φράση του νεοεκλεγέντος προέδρου της, ο οποίος θέλοντας να τονίσει την ενότητα της επόμενης ημέρας, μίλησε για το «σφουγγάρι» που προφανώς θα σβήσει τις αψιμαχίες και το δυστυχές παρελθόν αυτής της χειρίστης περιόδου που διήγε η κεντροδεξιά. Κάποιος όμως πρέπει να στύψει και να καθαρίσει το μολυσμένο σφουγγάρι…

Και να το «καθαρίσει» από δύο πράγματα. Κατ’ αρχήν, από την ανυπαρξία ιδεολογικής αντιπαράθεσης, που υπήρξε υπαίτια για την αδυναμία συγκρότησης μιας συνεκτικής πλατφόρμας ιδεών. Αυτή η πλατφόρμα είναι που θα δώσει τα εχέγγυα για μία πειστική και οραματική πρόταση διακυβέρνησης στην ελληνική κεντροδεξιά.

Το δεύτερο ζητούμενο είναι ότι ο κ. Σαμαράς δεν παραλαμβάνει άγραφες σελίδες, αλλά ένα εξαιρετικά κακογραμμένο βιβλίο. Επίσης, η προσωπική πολιτική του παρακαταθήκη είναι βεβαρημένη, όχι με αποστασίες, αλλά με μία στάση υπονομευτική του εθνικού συμφέροντος, διόλου ρεαλιστική και φορτισμένη με υφέρπουσα ιδιοτέλεια. Η αυτοκριτική πρέπει να είναι ουσιαστική. Οι κυβερνήσεις Καραμανλή -συνεπεία της ανικανότητας, ατολμίας και διαφθοράς τους- έφεραν τον τόπο σε τρομακτικά αδιέξοδα. Η φράση «έλα μωρέ!» έχει εμποτίσει την κοινωνική συνείδηση σε τέτοιο βαθμό, ώστε η απάθεια, η ατιμωρησία και η διάχυση της διαφθοράς αποτελούν πυρίτιδα στα θεμέλια της δημοκρατίας.

Τα βήματα στην αλλαγή είναι συγκεκριμένα.

Διάλογος για τα ιδεολογικά ζητήματα. Mια μεγάλη παράταξη δεν τα χωράει όλα. Αυτό χρησιμεύει ως άλλοθι για εκείνους που επιμένουν να βλέπουν το κόμμα ως όχημα για τη νομή της εξουσίας. Ο κοινός στόχος δεν είναι «να ξαναγίνουμε κυβέρνηση», αλλά να εξεύρουμε ένα κοινά αποδεκτό σχέδιο για ένα καλύτερο αύριο.

Ο διάλογος αυτός δεν μπορεί να εγκλωβιστεί σε ψευτοδιλήμματα. Η «ιδεολογική καθαρότητα» του κ. Σαμαρά, ιστορικά, έχει οδηγήσει σε κλειστοφοβικές συμπεριφορές, ολοκληρωτισμό, οπισθοδρόμηση και συντηρητισμό. Εξίσου διάτρητη αποδεικνύεται η εμμονή στη λαϊκή δεξιά. Αφενός διότι κανείς τους δεν κατονομάζει ποια είναι η αντιλαϊκή δεξιά και πώς ανέχονται να συστεγάζονται υπό την ίδια σκέπη. Αφετέρου, ως γνήσια αριστερίστικη παλινωδία, υπονοεί ότι υπάρχουν πόροι που θα άλλαζαν τις ζωές μας άρδην και κάποιοι επιλέγουν τεχνηέντως να τους κρύβουν. Τέλος, επικίνδυνη είναι η διάκριση που επιχειρείται ανάμεσα σε πατριωτικά κινήματα και προφανώς άλλα «αντιπατριωτικά». Τον μεγαλοϊδεατισμό και τις ανέξοδες – αδιέξοδες πολιτικές τα έχουμε πληρώσει με απομονωτισμό και αποτυχίες.

Ο διάλογος αυτός δεν μπορεί να γίνει πίσω από γραφεία με παρεούλες. Η Νέα Δημοκρατία πρέπει να μετασχηματιστεί σε ένα αξιοκρατικό κόμμα. Εναν οργανισμό που θα ακολουθεί ανοικτές και διαφανείς διαδικασίες. Ο κ. Παπανδρέου έδειξε τον δρόμο και όσο κι αν οι δυνάμεις της συντήρησης πολεμούν τη νεωτερικότητα, δείχνει ακόμη να αντιστέκεται στο «βαθύ» ΠΑΣΟΚ.

Η συζήτηση για τον προϋπολογισμό θα είναι η πρώτη δοκιμασία για τη Ν.Δ. υπό τον κ. Σαμαρά. Θα αυτοπεριοριστεί με λαϊκισμούς και νεοκαραμανλικούς βερμπαλισμούς σε μια αδιέξοδη αντιπολίτευση ή θα πάει ένα βήμα ακόμη παραπέρα από την κυβέρνηση, ωθώντας την να μη συμβιβαστεί με «ήπιες προσαρμογές» και εκπτώσεις, με δεδομένο ότι ο τόπος έχει ανάγκη από τομές και ρήξεις; Θα κοιτάξει τον εαυτό της στον καθρέφτη ή θα δείξει με το δάχτυλο μακριά; Θα αφήσει το σφουγγάρι μουχλιασμένο και μολυσμένο ή θα το στύψει προκειμένου να το καθαρίσει από κάθε μύκητα, όσο και αν αυτό πονέσει;

Στερεότυπα και εμμονές…

• Του Χρυσανθου Λαζαριδη – Οικονομολόγου, πολιτικού αναλυτή

Περίεργη αυτή η επιμονή να χαρακτηρίζεται η εκλογή Σαμαρά… «στροφή στα δεξιά»! Είναι, άραγε, αυτό «διαπίστωση»; Είναι μήπως «μομφή»; Θα προσπαθήσω να δείξω ότι είναι λανθασμένη ως «διαπίστωση». Και ανόητη ως «μομφή»…

Ας δούμε τι είπε ο Σαμαράς και τι εκπροσωπεί: Μίλησε για «ανταγωνιστικότητα» για «διάχυση ευκαιριών», για εξάλειψη των στρεβλώσεων στις αγορές, για αειφορία…

Είναι αυτά «δεξιά» προτάγματα; Από πού κι ώς πού;

Το αντίθετο: Η «ατζέντα 2010» του σοσιαλδημοκράτη Γκέρχαρτ Σρέντερ, όπως και οι «νέοι Εργατικοί» του Τόνι Μπλέρ ήδη από τη δεκαετία του ’90, υιοθέτησαν τα ίδια προτάγματα. Ηταν κι αυτοί… «δεξιοί»; Σήμερα κυριαρχούν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Εχει στραφεί όλη η Ευρώπη στα «δεξιά»;

Ο Αντώνης Σαμαράς μίλησε στην Ελλάδα του 2009 για όλα εκείνα που αποτελούν τα «αυτονόητα» στην Ευρώπη εδώ και μία – δύο δεκαετίες. Αυτό δεν είναι «στροφή στα δεξιά», είναι βήμα προς τα μπρος. Και μάλιστα καθυστερημένο βήμα. Αλλά γι’ αυτό δεν ευθύνεται, βέβαια, ο Σαμαράς…

Για τι άλλο μίλησε; Είπε ότι «δεν χαρίζει την Πατρίδα στην άκρα Δεξιά και την Κοινωνική Δικαιοσύνη στην Αριστερά»… Αυτό δεν είναι «στροφή στα δεξιά». Είναι διεύρυνση του ιδεολογικού φάσματος της Νέας Δημοκρατίας προς όλες τις κατευθύνσεις.

Στις απόψεις Σαμαρά προσχώρησε κάποτε ο αξέχαστος Ανδρέας Λεντάκης. Από τους πιο βασανισμένος αγωνιστές κατά της χούντας. Ηταν «δεξιός» και ο Ανδρέας; Σήμερα με τις απόψεις Σαμαρά -σε ό,τι αφορά το Μακεδονικό και την Κύπρο- δηλώνει ότι συμφωνεί και ο Μίκης Θεοδωράκης. Μήπως είναι «δεξιός» κι αυτός;

Τέλος, ο Σαμαράς είπε και κάτι ακόμα: Οτι όσοι ανήκουν στον χώρο της Νέας Δημοκρατίας οφείλουν να είναι υπερήφανοι για τις ιδέες τους, όχι να τις κρύβουν. Αυτό λειτούργησε λυτρωτικά για ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που, χρόνια τώρα, προσπαθούσαν να του δημιουργήσουν ενοχικά πλέγματα.

Η απο-ενοχοποίηση της ιδεολογίας μιας μεγάλης παράταξης είναι μεγάλο άλμα δημοκρατίας, δεν είναι «στροφή στα δεξιά». Οπως ακριβώς και η απο-ενοχοποίηση της Αριστεράς πριν από 35 χρόνια ήταν επίσης μεγάλο άλμα δημοκρατίας, δεν ήταν «στροφή στα αριστερά». Καθεστώτα που, έστω και έμμεσα, ενοχοποιούν ιδέες είναι ανάπηρες δημοκρατίες.

Η «στροφή στα δεξιά» είναι εντελώς λανθασμένη ως διαπίστωση. Αλλά είναι επικίνδυνη ως «μομφή»: Μόνο στα καθεστώτα του «υπαρκτού σοσιαλισμού» η δεξιά θεωρούνταν «μομφή». Αλλά αυτά κατέρρευσαν πριν από δύο δεκαετίες. Κάποτε πρέπει να το πληροφορηθούμε κι εδώ στην Ελλάδα…

Καιρός να συνειδητοποιήσουμε ότι και οι δύο μεγάλες ιστορικές παρατάξεις -σε όλες τις «παραλλαγές» τους- έχουν επιδείξει μεγάλες αρετές, αλλά και φοβερά ελαττώματα. Και οι δύο οφείλουν να προσαρμοστούν και έχουν πολλά να προσφέρουν. Αυτό δεν λέγεται «ουδετερότητα» ούτε «μεσαίος χώρος»: Αυτό λέγεται «διαλεκτική». Δηλαδή από τη διαπάλη διαφορετικών γεννιέται η εξέλιξη και προκύπτει πρόοδος. Δεν μπορεί να υπάρξει διαπάλη απόψεων, όταν η μία από τις δύο αντιμετωπίζεται από την άλλη ως «μομφή». Οσοι αυτό πιστεύουν δεν είναι «αριστεροί», είναι δογματικοί. Δεν είναι «προοδευτικοί», είναι εμπαθείς…

Η Ελλάδα πέρασε 30 χρόνια στα οποία η Αριστερά θεωρείτο «μίασμα». Υστερα πέρασε άλλα 35 χρόνια που η Δεξιά θεωρείτο «μομφή».

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου τέλειωσαν την πρώτη θλιβερή περίοδο. Ο Αντώνης Σαμαράς τελειώνει τη δεύτερη… Ευτυχώς…