Και πάλι κορόιδευαν

Γράφει ο Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος, ΕΘΝΟΣ, 08/12/2008

Είναι βέβαιο ότι σε οποιαδήποτε σοβαρή δημοκρατική χώρα συνέβαινε να χάσει ένα παιδί αναίτια τη ζωή του από τις σφαίρες ενός αστυνομικού, ο αρμόδιος υπουργός θα είχε υποβάλει την παραίτησή του και θα είχε γίνει δεκτή. Θα ήταν μια αυτονόητη εκδήλωση πολιτικής ευθιξίας, τη σκοπιμότητα της οποίας κανένας δεν θα σκεφτόταν ν αμφισβητήσει.

Φυσικά τίποτα απ όλα αυτά δεν ισχύει για τις παραιτήσεις που υποβλήθηκαν από τους Παυλόπουλο και Χηνοφώτη και δεν έγιναν δεκτές από τον Κ. Καραμανλή. Κι αυτό γιατί άσχετα από τα προσωπικά αισθήματα των κυβερνητικών στελεχών, τα οποία κανένας δεν αρνείται, ούτε και αμφισβητεί, οι παραιτήσεις ήταν ένα επικοινωνιακό παιχνίδι και μόνο. Ηταν μια ενέργεια τελείως ξένη στην πολιτική πρακτική και τη νοοτροπία της κυβέρνησης Καραμανλή. Κι επειδή επιδίωκε να εκμεταλλευτεί πολιτικά τον θάνατο ενός παιδιού, μόνο ως επιεικώς άθλια είναι δυνατό να χαρακτηριστεί.

Πέντε χρόνια τώρα η κυβέρνηση Καραμανλή απορρίπτει συνεχώς την ισχύουσα σ’ όλο τον πολιτισμένο κόσμο αρχή ότι οι κυβερνήσεις και τα μέλη τους έχουν την πολιτική ευθύνη για αρνητικές συμπεριφορές και παράνομες πράξεις στον χώρο της αρμοδιότητάς τους. Εχουμε φτάσει μάλιστα και στο εξωφρενικό σημείο να συζητείται (κι από κάποιους σοβαρά) αν οι υπουργοί και υφυπουργοί έχουν ή δεν έχουν την πολιτική ευθύνη ακόμη και για αποφάσεις τις οποίες έχουν υπογράψει και εφαρμόσει.

Προχθές το βράδυ και υπό το βάρος ενός γεγονότος που μας γύρισε τριάντα χρόνια πίσω, η κυβέρνηση βρέθηκε αντιμέτωπη με μια σοβαρή πρόκληση και δυστυχώς αποδείχθηκε ανίκανη να τη χειριστεί. Λειτούργησε όπως λειτουργεί όλα αυτά τα χρόνια. Το μόνο που την απασχόλησε είναι αν και σε ποιο βαθμό μπορεί ν αξιοποιήσει επικοινωνιακά την τραγωδία της δολοφονίας ενός παιδιού. Και δεν ήταν μόνο με τις παραιτήσεις-μαϊμού. Ηταν και με τις αθλιότητες περί σχεδίου ταραχών που έφτασαν να διακινούν.

Είναι το μόνο που τελικά ξέρουν να κάνουν και αυτό κάνουν. Να παραπλανούν και να εξαπατούν. Και ν αναζητούν «φαντάσματα» για να φορτώσουν τις δικές τους ευθύνες, τη δική τους ανικανότητα.