Αρχείο
Την Ντ.Μπακογιάννη στηρίζει ο Β.Πολύδωρας, τον Αντ.Σαμαρά ο Κ.Γκιουλέκας
- Στο πλευρό της Ντόρας Μπακογιάννη τάσσεται ο Βύρων Πολύδωρας, ζητώντας «να μην εκπορευθεί κανένας όμιλος από golden boys την ιδεολογία μας».
Σε άρθρο του στην εφημερίδα «Αδέσμευτος Τύπος» ο πρώην υπουργός εξηγεί την επιλογή του:
«Οι λόγοι πολλοί. Αλλά κυρίως το γεγονός ότι εκφράζει την αδιάκοπη συνέχεια και συνέπεια της ΝΔ, όπως μετεξελίχθηκε και μορφώθηκε σε μια μακρά διαδικασία ώσμωσης, συναίρεσης και σύνθεσης ιδεών και προσώπων από το 1978 μέχρι σήμερα».
Σε άλλο σημείο του άρθρου του ο κ. Πολύδωρας τονίζει ότι η πολυσυλλεκτικότητα είναι καθοριστικό στοιχείο των κομμάτων εξουσίας, ενώ επιτίθεται κατά όσων ευεργετήθηκαν από τον Κ.Μητσοτάκη και σήμερα -όπως σημειώνει- «εκίνησαν την πτέρναν κατά του ευεργέτου».
Παράλληλα, επιστολή στήριξης της υποψηφιότητα της Ντόρας Μπακογιάννη απέστειλαν 40 εκπαιδευτικοί, συνδικαλιστικά στελέχη της ΔΑΚΕ απ’ όλη την Ελλάδα που είναι πολιτικοί φίλοι του Αρη Σπηλιωτόπουλου.
Επίσης τη στήριξή της στη Ντόρα Μπακογιάννη ανακοίνωσε η πρώην βουλευτής και πρόεδρος της Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής για θέματα αναπηρίας Ελευθερία Μπερνιδάκη Αλντους.
Την ίδια ώρα, ο βουλευτής στην Α’ Αθηνών Κώστας Γκιουλέκας αναμένεται να ανακοινώσει το μεσημέρι τη στήριξή του στον Αντώνη Σαμαρά.
Τη στήριξή του στον Αντ.Σαμαρά εξέφρασε και ο βουλευτής Καρδίτσας, Σπύρος Ταλιαδούρος, λέγοντας ότι εκτιμά το γεγονός ότι «διασφαλίζει την αναγκαία ιδεολογικοπολιτική σύνθεση ανάμεσα στις παραδοσιακές μας αξίες και τις σύγχρονες φιλελεύθερες αντιλήψεις. Εκφράζει τον Κοινωνικό Φιλελευθερισμό». Τόνισε επίσης ότι σέβεται την όποια διαφορετική επιλογή που θα κάνουν τα στελέχη της ΝΔ.
Ντ.Μπακογιάννη: «Όχι» στη συρρίκνωση
Την άποψη ότι η δική της πρόταση συνθέτει τις διαφορετικές τάσεις εντός του κόμματος εξέφρασε η Ντόρα Μπακογιάννη, δηλώνοντας παράλληλα ότι υπάρχει ένα «σύστημα ΠΑΣΟΚ» που δεν την θέλει στην ηγεσία του κόμματος.
Μιλώντας σε πρωινή εκπομπή της ΝΕΤ, η τέως υπουργός Εξωτερικών υπερασπίστηκε για μια ακόμα φορά την πορεία της στο κόμμα, τονίζοντας ότι δεν πρόκειται να απολογηθεί επειδή δεν έφυγε ποτέ ή στήριξε την κυβέρνηση και το κόμμα σε όλες τις περιόδους.
«Υπάρχουν δύο πορείες: μία εκτός του κόμματος που μπήκε μέσα και μία εντός του κόμματος που έδωσε τη μάχη από μέσα» σημείωσε χαρακτηριστικά.
Επίσης, τόνισε ότι η υποψηφιότητά της συγκεντρώνει διαφορετικές τάσεις, αναφέροντας το γεγονός ότι πολλά στελέχη που εκπροσωπούν την «ιστορική» βάση της ΝΔ έχουν αποδεχθεί την πολιτική της πρόταση.
Η Ντόρα Μπακογιάννη ξεκαθάρισε ότι δεν πρόκειται να αποχωρήσει από το κόμμα σε περίπτωση ήττας, αλλά προειδοποίησε ότι υπό την ηγεσία Σαμαρά το κόμμα θα μπει σε λογική συρρίκνωσης.
Σε ερώτηση για το αν οι Αντώνης Σαμαράς και Δημήτρης Αβραμόπουλος θα αποχωρήσουν από το κόμμα σε περίπτωση που εκείνη κερδίσει τις εκλογές της ερχόμενης Κυριακής, η Ντόρα Μπακογιάννη εξέφρασε την άποψη ότι δεν πρόκειται να αποχωρήσουν για δεύτερη φορά.
Για το θέμα της ΠΓΔΜ υπενθύμισε ότι η ίδια μαζί με τον Κώστα Καραμανλή χάραξε την «εθνική κόκκινη γραμμή» στο Βουκουρέστι, στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, λέγοντας ότι ακόμα περιμένει να ακούσει την επίσημη θέση του κ. Σαμαρά.
Ο Ι. Οικονόμου, εκπρόσωπος της Ντόρας Μπακογιάννη, δήλωσε πως το διακύβευμα αυτή την τελευταία εβδομάδα είναι ποιά ΝΔ μπορεί να κερδίσει το ΠΑΣΟΚ.
Newsroom ΔΟΛ
Σχόλια στην «Ελευθεροτυπία»
Αυτό που όλοι φοβούνταν ότι θα συνέβαινε στη σκληρή «εποχή Βύρωνα Πολύδωρα» στην Αστυνομία, συνέβη στην εποχή του καθηγητή Προκόπη Παυλόπουλου και του ναυάρχου Παναγιώτη Χηνοφώτη. Ηταν θέμα χρόνου ή καλύτερα θέμα τύχης. Ο Πολύδωρας φοβόταν το αίμα, στα χέρια του Παυλόπουλου έσταξε. Σε τέτοιες στιγμές οι πολιτικοί προσπαθούν να περισώσουν ό,τι μπορούν. Κι όταν το θύμα είναι 15 χρονώ παιδί, πρέπει να κάνεις ό,τι είναι δυνατόν για να εκτονώσεις την οργή. Αλλά την εκτονώνεις με εικονικές παραιτήσεις; Στα δημοκρατικά καθεστώτα η πολιτική ευθύνη είτε αναλαμβάνεται είτε καταλογίζεται. Ολοι ξέρουν ότι, ειδικά αυτήν την περίοδο, μετά την απομάκρυνση του Θ. Ρουσόπουλου, ο Παυλόπουλος είναι η… μισή κυβέρνηση. Αρα, ο Καραμανλής δεν επρόκειτο ποτέ να τον έχει απ’ έξω. Τι απέμενε; Αυτό που έγινε. Δηλαδή, να παραιτηθεί ο Παυλόπουλος (μαζί με τον υφυπουργό του, αρμόδιο για τη δημόσια τάξη) και ο πρωθυπουργός να μην κάνει δεκτή την παραίτηση. Προφανώς, αυτή η συνεννόηση έγινε, για να φανεί ότι οι υπουργοί δεν είναι αναίσθητοι μπροστά σε ένα τέτοιο τραγικό γεγονός. Ομως, θα μπορούσαν να το σκεφτούν και αλλιώς. Ποιος θα εκτιμούσε την υπουργική ευαισθησία που θα έμενε ανολοκλήρωτη; Ο πρωθυπουργός ή ο υπουργός έπρεπε να ξέρουν τον κανόνα: παραίτηση που δεν γίνεται δεκτή, ακόμα κι αν υποβάλλεται, δεν ανακοινώνεται. Γιατί αλλιώς εκλαμβάνεται ως επικοινωνιακό τερτίπι.
Η αντίδραση απέναντι στη δολοφονία του νεαρού μαθητή, ήταν κάτι που προβλημάτιζε στελέχη του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ. Από τη μια υπήρχε ο φόβος μήπως το κόμμα της Αριστεράς χρεωθεί μέρος των επεισοδίων που ξεκίνησαν τη νύχτα του Σαββάτου. Από την άλλη μήπως κατηγορηθεί από πολιτικούς αντιπάλους, και όχι μόνο, ότι προστατεύει τους «κουκουλοφόρους» και τους «γνωστούς αγνώστους», όπως και στο παρελθόν επί Πολύδωρα. Από πολλούς έγινε αντιληπτός ο κίνδυνος να υπάρξει μια συντηρητική στροφή στην κοινωνία. Στελέχη του ΣΥΝ σχολίαζαν ότι ο τρόπος αντίδρασης στην εν ψυχρώ δολοφονία του μαθητή, με φωτιές και καταστροφές καταστημάτων, μπορεί να οδηγήσει την κοινωνία σε συντηρητικές επιλογές. Η κρίση δεν είναι μόνον οικονομική και πολιτική. Σ’ αυτή τη φάση, είναι κυρίως κοινωνική.
Ηταν χιλιάδες οι νέοι και οι νέες που ξεχύθηκαν στους δρόμους της Αθήνας προχθές το βράδυ, για να διαμαρτυρηθούν για την αστυνομική αυθαιρεσία και την εκτέλεση του 15χρονου από ένοπλο αστυνομικό στην περιοχή των Εξαρχείων. Από κάποια στιγμή και μετά η Αθήνα παραδόθηκε στις φλόγες. Είχαν παραλύσει τα πάντα. Ανάμεσα σε διαδηλωτές διαπιστώνεται κατά καιρούς να υπάρχουν και κάποια άτομα που δεν έχουν σχέση με την κύρια πορεία, αλλά σκοπός και στόχος τους είναι, μάλλον, να πυρπολούν καταστήματα και να χάνονται ανάμεσα σε διμοιρίες των ΜΑΤ. Και ως συνήθως, οι αστυνομικοί «χρεώνουν» πάντα τις καταστροφές στους διαδηλωτές, για να καλύπτουν τους προβοκάτορές τους σε πορείες. Γνωστό το έργο…
Είχε κι ένα «καλό» για την κυβέρνηση το κακό που τη βρήκε από προχθές το βράδυ με το σοκ από τον θάνατο του 15χρονου μαθητή. Εξαφανίστηκαν από την επικαιρότητα ο Εφραίμ, οι λογαριασμοί και οι τσάντες με τα εκατομμύρια. Και κανείς δεν πήρε χαμπάρι ότι δύο νέες δημοσκοπήσεις δείχνουν τη διαφορά της από το ΠΑΣΟΚ από 5,2% («Marc» στο Εθνος) στο 7,7% («Focus» στη «Real news»). Δεν ξέρουν από πού να φυλαχτούν.
Οταν ο Πολύδωρας έχτιζε άλλοθι
Δεν πέρασαν ούτε δύο χρόνια από τότε που ως υπουργός Δημόσιας Τάξης ο Βύρων Πολύδωρας έκτιζε το πολιτικό και ποινικό άλλοθι των αστυνομικών λέγοντας ότι είναι και αυτοί άνθρωποι, και μάλιστα ένοπλοι, και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πώς θα αντιδράσουν σε περίπτωση που προκληθεί κίνδυνος για τη ζωή τους, εκείνη την ταραγμένη περίοδο της αστυνομικής βίας και αντιβίας.
Δυστυχώς η πόλωση και οι ακρότητες εκείνης της περιόδου καθορίζουν ακόμη και σήμερα το πλαίσιο δράσης – αντίδρασης των ενστόλων, παρότι τις τύχες του πρώην υπουργείου Δημόσιας Τάξης έχει αναλάβει ως υπουργός Εσωτερικών ο μετριοπαθής Προκ. Παυλόπουλος. Ο τελευταίος, που εμφανίζεται ως διάκονος των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και μάλιστα το γράφει με κεφαλαία στις ανακοινώσεις του, έμελλε να δρέψει τους πικρούς καρπούς μιας επικίνδυνης πολιτικής στην Αστυνομία, που ακολουθήθηκε από το 2004 και εντεύθεν, με πιο καθοριστική την περίοδο του Βύρ. Πολύδωρα, όπως από τότε είχαμε επισημάνει.
Τους τελευταίους 15 μήνες κάτω από τη στέγη του υπουργείου Εσωτερικών, το πρώην υπουργείο Δημόσιας Τάξης παρουσιάζει μια «ερμαφρόδριτη» εικόνα. Από τη μια η πολιτική μετριοπάθεια Παυλόπουλου και από την άλλη μια νοθευμένη αστυνομική αντίληψη που δεν μπορούν να καθορίσουν ούτε μετριοπαθείς ηγεσίες τύπου Βασ. Τσιατούρα, ούτε στρατιωτικού τύπου αντιλήψεις τύπου υφυπουργού Παν. Χηνοφώτη. Το τοπίο στην Αστυνομία ήταν και παραμένει θολό και η δολοφονία του μαθητή προσθέτει κατάμαυρες πινελιές σε έναν θεσμικό μηχανισμό πάνω στον οποίο αυτοσχεδιάζουν κατά διαστήματα διάφοροι περαστικοί, χωρίς πυξίδα, χωρίς στέρεη και σαφή πολιτική κατεύθυνση.
Στο κράτος του ζόφου... 